Roger Sanchez feat. GTO - Turn On The Music (Axwell Remix)

Το 2005 όταν ο Bobby Farrell χόρευε ακόμη...

Ο ΚΥΡΙΟΣ "ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ" ΔΕΝ ΧΟΡΕΥΕΙ ΠΙΑ

GOODBYE Mr RASPUTIN (Bobby Farrell 1949-2010)

Πριν μερικές ώρες, ο πρώτος τραγουδιστής των Boney M, ο θρυλικός Rasputin, ο Bobby Farrell (Roberto Alfonso Farrell) έφυγε από κοντά μας. Τα αίτια του θανάτου του δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά καθώς ούτε η επίσημη ιστοσελίδα του, ούτε κι αυτή των θαυμαστών του έχουν ακόμη ενημερωθεί.

Ο B.F. γεννήθηκε στην Aruba της Καραϊβικής το 1949. Άφησε την πατρίδα του στα 15 για να γίνει ναύτης. Έζησε τα νεανικά του χρόνια στην Νορβηγία, την Ολλανδία και την Γερμανία. Το 1974 επιλέχθηκε ως ο άνδρας τραγουδιστής ενός καινούριου συγκροτήματος, των BONEY M. Μετά από χρόνια ο μάνατζερ του γκρούπ, Frank Farian, αποκάλυψε ότι ο Bobby ήταν τραγουδιστής μόνο στις live εμφανίσεις των Boney M, ενώ στο στούντιο η ανδρική φωνή ήταν η δική του.


Ο Bobby όμως ήταν έτσι κι αλλιώς μοναδικός, με την πολύ ξεχωριστή του παρουσία πάνω στην σκηνή। Ντυμένος πάντα εκκεντρικά και λαμπερά (από τον Prince Charming στο Amsterdam) και χορεύοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, με μια παιδική υπερένταση, μπορούσε να κάνει ό,τι «καραγκιοζολίκι» του ‘ρχόταν χωρίς ποτέ να γίνεται αντιπαθητικός ή κουραστικός। Το αντίθετο μάλιστα, μέσα από όλη αυτή την γνήσια παρουσία και την αυθεντική του ενέργεια, έγινε το σύμβολο του συγκροτήματος και μιας ολόκληρης περιόδου, αυτής της γέννησης της Ευρωπαϊκής disco, καθώς και sex symbol των απανταχού gay। Όταν ακούμε Boney M, το πρώτο που μας έρχεται στο νου είναι η εικόνα του ακούραστου Bobby να χοροπηδάει σαν κατσίκι, ντυμένος με πολύχρωμα και γυαλιστερά κοστούμια, ανάμεσα σε τρεις γυναίκες που (sorry ladies...) κανείς δεν μπορεί να θυμηθεί τα πρόσωπά τους όσο κι αν προσπαθήσει। Δείτε σε ζωντανή εμφάνιση το συγκρότημα να τραγουδάει το Ράσπουτιν, τα Χριστούγεννα του εβδομήνταοκτώ, εδώ.

Ήταν ίσως ο πρώτος showman που είχε το θάρρος να φωτογραφηθεί με ένα μικροσκοπικό χρυσαφί σλιπάκι και αλυσίδες στα χέρια για το εξώφυλλο του άλμπουμ «Love for sale» το 1977!


Το 1986 το συγκρότημα διαλύθηκε και ο Bobby ξεκίνησε μια σόλο καριέρα η οποία δεν ήταν και τόσο λαμπρή... Συνέχισε με την ίδια αισθητική για δεκαπέντε χρόνια κι έγινε η ανάμνηση του εαυτού του. Μια cult φιγούρα από την δεκαετία του ‘70 που ταξίδευε ανά τον κόσμο με εμφανίσεις σε όλο και μικρότερα κλαμπ. Και για ένα κοινό κυρίως gay. Μάλιστα το 1987 κυκλοφόρησε κι ένα σινγκλάκι (μεγάλη πατάτα) με τον Ελληνικότατο τίτλο Οπα Οπα (hoppa hoppa)!!! (ακούστε το εδώ, οι παλιότεροι ίσως έχετε χαζοχαρούμενες εφηβικές αναμνήσεις από αυτό, όπως κι εγώ...)

Οι Boney M αναβίωσαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 χωρίς τον Bobby. Την θέση του στο γκρουπ κατέλαβε ένα νεαρό μαύρο αγόρι που μάταια προσπάθησε να μιμηθεί τον προκάτοχό του στα κουνήματα και το ταμπεραμέντο. Κανείς πια δεν ενθουσιάζεται, δεν ερεθίζεται, ούτε καν σοκάρεται από έναν ημίγυμνο νεαρό που κουνάει τους γοφούς του με ηδυπάθεια στις μέρες μας! Αυτό το κάνουν πλέον σχεδόν όλοι. (για την ιστορία παραθέτω το ακόλουθο video, μην σας ξεγαλάει που από κάτω γίνεται της πουτάνας από τους Μοσχοβίτες, η σύγκριση είναι μοιραία)

Πιτσιρικάς στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα (επάνω δεξιά)

Ο Bobby Farrell εμφανίστηκε το 2005 ως χορευτής στο βιντεοκλίπ του Roger Sanchez για το τραγούδι Turn on the music.

Προσωπική εμπειρία: Συνάντησα τον Bobby Farrell τον χειμώνα του 1999, τέτοιες μέρες ήταν, όταν πέρασε για λίγο από την Αθήνα για μια εμφάνιση σ‘ ένα κλαμπ κι ένα τηλεοπτικό σόου। Μιλήσαμε για κάνα δεκάλεπτο και αυτό που θυμάμαι είναι έναν πολύ χαρούμενο κι ευγενικό άνδρα με φωτεινό βλέμμα και ειλικρινές χαμόγελο। Γεμάτος ζωντάνια και παιχνιδιάρικο χιούμορ। Η καταγωγή από την Καραϊβική βλέπεις δεν κρύβεται!

Η ειρωνία είναι ότι ο Bobby άφησε την τελευταία του πνοή στην Αγία Πετρούπολη, όπου έκανε μια εμφάνιση προχθές, Στην ίδια πόλη δηλαδή που ξεψύχησε κι ο διαβόητος διαβολοκαλόγερος ο Ρασπούτιν! Σατανική σύμπτωση, δεν βρίσκετε;




Αντίο κύριε Ρασπούτιν.

RIP

GOD BLESS YOU LADY T.

GOD BLESS YOU LADY T.

Ένα μικρό αντίο στην σπουδαία Teena Marie που μας άφησε.
Ο κόσμος χωρίς αυτή θα είναι πιο σκοτεινός και λιγότερο μελωδικός.
Κάποτε είχε πει ότι είναι μια μαύρη γυναίκα κλεισμένη σε λευκό δέρμα.
Όμως οι άγγελοι δεν έχουν χρώμα... και σίγουρα εκείνη βρίσκεται τώρα αναμεσά τους.
Ήταν 54 ετών.
Goodbye lady T.
R.I.P.
(αν δεν την "έχετε ακουστά" ακούστε την εδώ)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ήτανε νύχτα Παρασκευή.
Συνάντησα το λερωμένο φεγγάρι μέσα στην μολυσμένη λεωφόρο Πανεπιστημίου
Με περίμενε εκεί καθισμένο στο μαρμάρινο πεζούλι δίπλα στην κυλιόμενη σκάλα του μετρό. Σηκώθηκε μόλις με είδε. Ήταν ένα φεγγάρι ψηλό ως τον ουρανό. Κάτσε του είπα, μην σηκώνεσαι γιατί θα γυρίσεις πάλι εκεί πάνω κι άντε να σε βρω ξανά, να σε έχω για λίγο στο βρώμικο μάρμαρο, μόνο δικό μου να σε κουβεντιάσω.
Ανάψαμε τσιγάρο. Ένα τσιγάρο. Εγώ το έστριψα, το φεγγάρι άναψε το σπίρτο, εγώ τράβηξα την πρώτη ρουφηξιά κι εκείνο τη δεύτερη. Σηκώθηκε ο καπνός μας και τύλιξε το Πανεπιστήμιο, την Ακαδημία, το πεζούλι μας, τη σκάλα του μετρό, όλη τη λεωφόρο, τα χρόνια πίσω μας, τα γέλια και τα δάκρυα, τα σγουρά μαλλιά, τα αξύριστα μάγουλα, τα λευκά δόντια, τα φαγωμένα νύχια, τις μουσικές, τις νυχτερινές σούπες, τα πρωινά τασάκια, όλα τα μεροκάματα... όλα. Πολύς καπνός.
Γυμνό φεγγάρι στη μέση της πόλης. Κι εγώ γυμνός να φιλάω την Παρασκευή στο στόμα και να ρουφάω τις τελευταίες της ανάσες, πριν τη γαμήσει το Σάββατο και γεννηθεί η Κυριακή, εκεί στη λεωφόρο Πανεπιστημίου απέναντι από τις τράπεζες της Κοραή. Γυμνός από λόγια, από δικαιολογίες, από αισθήματα.
Το φεγγάρι είναι δικό μου απόψε. Κατέβηκε στην βρώμικη λεωφόρο Πανεπιστημίου μόνο για μένα.
Κοιτάζω τους κρατήρες του σαν Θωμάς που μετράει πληγές καρφιών.
Πιάνω κάθε κόκκο από τη σκόνη πάνω του.
Γυρνάω γύρω από το φεγγάρι να δω τη σκοτεινή πλευρά...